पथरी/ दृष्टिविहीन व्यक्तिले चिना टिपन (ज्योतिष) हेरेर घर खर्च चलाएका छन् भन्दा सायदै पत्याउन सकिएला । तर, मोरङको बेलबारी–३ का ५१ वर्षीय महाप्रसाद दाहालको व्यवसाय नै ज्योतिष तथा हात हेर्ने हो ।
सात वर्षदेखि बेलबारीमा डेरा बस्दै अाएका महाप्रसादको कोठामा शनिबार र मङ्गलबार भविष्य हेर्न आउनेको भीड नै लाग्नेगर्छ । जन्मँदै दृष्टिविहीन जन्मिएका दाहाल भन्छन्– “मैले पढेको होइन । अन्तरध्यानबाट देख्छु र भन्छु । कसको कति मिलेको छ, मलाई थाहा छैन, तर मैले गरेको भविष्यवाणी नमिलेको भए यो शहरबाट मलाई खेदाइ सक्थे होला नि !”
उनले भने–“हेराउन आउँदाभन्दा पछि हजुरले जे भएकाे थियो ठ्याक्कै त्यस्तै भयो भन्दै खुशीका साथ उपहार लिएर आउने धेरै रहेका छन् । जसले विश्वास गर्छ उनीहरू नयाँ ग्राहक लिएर दाहालकामा पुग्ने गरेका छन् । त्यसो त महाप्रसाद मात्र होइन उनकी अर्धाङ्गिनी मनकुमारी पनि दृष्टिविहीन नै छिन् ।
महाप्रसादले पहिले सबलांग महिलासँग बिहे गरेका थिए, तर एउटा छोरो जन्मिएपछि श्रीमती अर्कैसँग गइन् । अहिले उनका जेठीपट्टिका छोरा वैदेशिक रोजगारमा साउदी अरबमा छन् । जेठी श्रीमतीले छोडेपछि महाप्रसाद सहारा खोजिरहकाे थिए ।
त्यही क्रममा २०६६ सालमा मोरङ नेत्रहीन संघद्वारा आयोजित तीन महिने तालीममा मनकुमारीसँग भेट भयो । तालीमकै क्रममा महाप्रसादले मनकुमारीसँग हात मागे । तर, त्यसबेला २६ वर्षकी मनकुमारीले उनको प्रस्ताव स्वीकार्नु भएन ।
तालीम सकिएपछि मनकुमारीले घरमै बुबा आमासँग माग्न आउन आग्रह गरे । महाप्रसाद पनि के कम, भोलिपल्ट नै झापाको धाइजन मोडमा रहेको मनकुमारीको घर पुगे । २०६६ फागुन १ गते वैवाहिक जीवन सुरु गरेका नेत्रहीन दाहाल दम्पती अहिले अरु सामान्य मानिस झैँ घर व्यवहार चलाएर बसिरहेकाे छ ।
महाप्रसाद दैनिक कमाएर ल्याउनु हुन्छ, मनकुमारी खाना पकाउने, भाँडा माझ्ने, लुगा धुने, इष्टमित्र राख्ने सबै काम आफैँ भ्याउनु हुन्छ ।
दाहाल भन्छन्– “ईश्वरले जस्तो गरिखानु भने त्यस्तै गरिरहेको छु ।” आफन्त इष्टमित्र भएपनि कसैले केही सहयोग नगरेको उनीहरूको भनाइ छ । उनीहरूका आफन्त नभएका होइनन् । तर कहिलेकाहीँ आउनेबाहेक केही भरोसा छैन ।
सरकारीस्तरबाट उनीहरूले प्रतिव्यक्ति मासिक ६–६ सय रुपैयाँ पाउँछन् । तर त्यो पैसाले घर भाडा तिर्न पनि पुग्दैन । उनले भन्छन्– “मासिक १ हजार ५०० घर भाडा तिर्नु पर्छ ।”
उनीहरूसँगै डेरा गरी बस्ने विमला चौधरी र अनिता साहका अनुसार दाहालसँग ज्योतिष हेराउन आउनेले खुशीका साथ दक्षिणा गर्छन् । दैनिक दुई–तीन जना आउने गरेको उनीहरू बताउँछन् ।
विमलाले भनिन्– “हामी ३ वर्षदेखि यही घरमा सँगै बस्छौँ । दिनमा दुई–तीन मान्छे नआएको दिन नै हुँदैन, शनिबार र मङ्गलबार त पालो कुर्नुपर्छ ।” रासस
